Powrót

 na Szabbat

28 Nisan 5765

 

7 maja 2005


30. Kedoshim (Świętymi) 3 Mojż. 19:1-20:27

• Wezwanie do świętości (19:2) • Dwa najważniejsze przykazania „pozytywne” (19:3) • Nakaz spożywania ofiar spokojnych (szelamim) w ciągu dwóch dni (19:4-8) • Pozostawianie części plonu dla biednych (19:9-10) • Różne przykazania moralne (19:11-17) • Przykazanie miłości bliźniego na równi z sobą (19:18) • Ustawy zakazujące mieszania gatunków (19:19) • Ustawa o obcowaniu z niewolnicą (19:20-22) • „Obrzezka” drzew (19:23-25) • Różne przykazania i ustawy (19:26-37) • Zakaz kultu Molocha (20:2-5) • Zakaz korzystania z usług czarowników i wróżbitów (20:6) • Wezwanie do świętości (20:7-8) • Kary za niemoralność (20:9-22) • Zakaz naśladowania zwyczajów otoczenia (20:23-27) •


Świętymi bądźcie

Przetoż poświęcajcie się, a bądźcie świętymi; bom Ja Pan, Bóg wasz.
A strzeżcie ustaw moich, i czyńcie je; Jam Pan poświęcający was.
3 Mojż. 20:7-8

Wezwanie do świętości ściśle związane jest z pełnieniem przykazań. U źródła słowa święty, świętość, poświęcać (QDSz) kryje się idea odłączenia, oddzielenia. Miejsce Święte oddzielone jest od miejsc pospolitych. Człowiek święty, poświęcony, to taki, który odłącza się, oddziela się by znaleźć się w obszarze świętości, Miejsca Świętego, uświęconego obecnością Bożą.

Świętość nie jest bezpośrednim skutkiem pełnienia przykazania (Micwa). Świętość to akt poświęcenia się Bogu – oby Jego Imię było poświęcone przez to słowo – po to, by On stał się mocą poświęcającą. Wewnętrzny akt odłączenia się od pomieszanego i rozdwojonego świata, od zła i grzechu, od samego siebie wreszcie, skutkuje wejściem w obszar działania praw świętości. Respektowanie Bożego Prawa wystawia człowieka spolegającego na Bogu na działanie Jego świętości, Jego łaski.

Żaden człowiek nie jest przymuszany do świętości. Świętość, odłączenie się, musi być aktem wolnej woli. Można lekceważyć rodziców. Można lekceważyć Boże prawo. Można też szanować rodziców i przestrzegać Szabbat dla interesu, ze strachu lub przyzwyczajenia. Żadna z tych postaw nie gwarantuje jednak wejścia w obszar działania świętości Boga, „wystawienia” się na Jego świętość. Tylko bojaźń Boża (Jireh – respekt, szacunek i podziw wywołany zetknięciem się z mocą przerastającą nasze możliwości pojmowania zjawisk) jest należytą motywacją zapewniającą warunki do uzyskania Bożego poświęcenia.

Trzy pozytywnie sformułowane przykazania z dekalogu: (1) Jam Pan Bóg wasz, (4) Szabbatów moich przestrzegajcie (5) bójcie się ojca i matki, wymienione w 3 Mojż. 19:3 w porządku wstępującym, gdzie najważniejsze wymienione jest na końcu jako uzasadnienie wszystkiego, otwierają drogę do prawdziwej świętości. Szacunek dla rodziców, którzy mogą nam coś przekazać w spadku, szacunek dla rodziców, którzy imponują nam duchowym dorobkiem swego życia, szacunek dla rodziców, których boimy się ludzkim strachem, to tylko częściowe, czyli niedoskonałe uczucia, które nie mogą nas doprowadzić do świętości. Owa moc odłączenia pokazuje się najwyraźniej w okazaniu czci ojcu niedołężnemu i po ludzku patrząc nie zasługującemu na szacunek, tylko dlatego, że jest to Prawem Mocy Bożej.

Pełnieniu ustawy, z własnej dobrej woli miłości i odłączenia się do świętości Bożej, często konfrontowane jest z pytaniem, „a właściwie dlaczego tak”. I najpierw jedyną dobrą odpowiedzią na to pytanie jest zawsze: „dlatego że On tak powiedział”. Ufność działa najbardziej tam, gdzie kończy się zasięg poznawania zmysłami i działania ludzkiego intelektu. Wiara jest przedłużeniem intelektu w obszarach wykraczających poza ludzkie poznanie.

Każdemu człowiekowi wolno być pospolitym. Jednak dla tych, którzy wybierają drogę poświęcenia i świętości Boga nie ma innego sposobu, jak odłączenie się od zła określonego przez granicę negatywnych przykazań i wznoszenie się w duchu, w niezauważalnym dla innych ludzi oddaniu dla Bożego Słowa we wszystkich Jego przejawach.

I będziecie MI świętymi, bom Ja święty PAN,
i odłączyłem was od innych narodów, abyście byli MOIMI.
3 Mojż. 20:26


30. Kedoshim (Świętymi) 3 Mojż. 19:1-20:27

Tekst w tłumaczeniu Biblii Gdańskiej

19,1 Potem rzekł Pan do Mojżesza, mówiąc:
2 Mów do wszystkiego zgromadzenia synów Izraelskich, a powiedz im: Świętymi bądźcie, bom Ja jest święty, Pan, Bóg wasz.
3 Każdy matki swojej i ojca swego bójcie się, a sabatów moich przestrzegajcie; Jam Pan, Bóg wasz.
4 Nie udawajcie się za bałwany, a bogów litych nie czyńcie sobie; Jam Pan, Bóg wasz.
5 A gdy ofiarować będziecie ofiarę spokojną Panu, tedy z dobrej woli swej ofiarować ją będziecie.
6 W dzień, którego ofiarować będziecie, jedzcie ją i nazajutrz; ale coby zostało aż do trzeciego dnia, ogniem spalone będzie.
7 A jeźlibyście to jedli dnia trzeciego, obrzydłe będzie, i nie przyjemne.
8 Ktobykolwiek to jadł, karanie za nieprawość swoję poniesie, bo świętość Pańską splugawił; przetoż wytracona będzie dusza ona z ludu swego.
9 Gdy będziecie żąć zboża ziemi waszej, nie będziesz do końca pola twego wyrzynał, ani pozostałych kłosów żniwa twego zbierać będziesz.
10 Także winnicy twojej gron do szczętu obierać nie będziesz, ani jagód opadających z winnicy twej nie pozbierasz; ubogiemu i przychodniowi zostawisz je; Jam Pan, Bóg wasz.
11 Nie kradnijcie, ani zapierajcie, i nie oszukiwajcie żaden bliźniego swego.
12 Nie przysięgajcie fałszywie przez imię moje, i nie lżyj imienia Boga twego; Jam Pan.
13 Nie uciskaj gwałtem bliźniego twego, ani go odzieraj; nie zostanie zapłata najemnika u ciebie do jutra.
14 Nie złorzecz głuchemu, a przed ślepym nie kładź zawady, ale się bój Boga twego; Jam Pan.
15 Nie czyń nieprawości w sądzie. Nie oglądaj się na osobę ubogiego, ani szanuj osoby bogatego; sprawiedliwie sądź bliźniego twego.
16 Nie będziesz chodził jako obmówca między ludem twoim; nie będziesz stał o krew bliźniego twego; Jam Pan.
17 Nie będziesz nienawidził brata twego w sercu twojem; jawnie strofować będziesz bliźniego twego, a nie ścierpisz przy nim grzechu.
18 Nie mścij się, i nie chowaj gniewu przeciw synom ludu twego; ale miłuj bliźniego twego, jako siebie samego; Jam Pan.
19 Ustaw moich przestrzegajcie; bydlęcia twego nie spuszczaj z bydlęty rodzaju inszego; pola twego nie osiewaj z mieszanem nasieniem; także szaty z różnych rzeczy utkanej, jako z wełny i ze lnu, nie obłócz na się.
20 Jeźliby mąż spał z niewiastą, i obcował z nią, a ona będąc niewolnicą, byłaby mężowi poślubiona, a nie byłaby okupiona, ani wolnością darowana, oboje będą karani; ale nie na gardle, ponieważ nie była wolno puszczoną.
21 I przywiedzie ofiarę za występek swój Panu do drzwi namiotu zgromadzenia, barana za występek.
22 Tedy oczyści go kapłan przez onego barana za występek przed Panem od grzechu jego, którym zgrzeszył; a będzie mu odpuszczony grzech jego, który popełnił.
23 Gdy też wnijdziecie do ziemi, a naszczepicie wszelakiego drzewa rodzącego owoc, tedy oberzniecie nieobrzezkę jego, owoce jego; przez trzy lata miejcie je za nieobrzezanie, i jeść ich nie będziecie.
24 Ale roku czwartego wszystek owoc ich poświęcony będzie na ofiarę chwały Panu.
25 A piątego roku jeść będziecie owoc jego, aby się wam rozmnożył urodzaj jego; Jam Pan, Bóg wasz.
26 Nie jedzcie nic ze krwią. Nie bawcie się wieszczbami, ani czarami.
27 Nie strzyżcie w koło włosów głowy waszej, ani brody swojej oszpecajcie.
28 Dla umarłego nie rzeżcie ciała waszego, ani żadnego piątna na sobie nie czyńcie; Jam Pan.
29 Nie podasz na splugawienie córki twej, dopuszczając jej wszeteczeństwa, aby się ziemia nie splugawiła, i nie była napełniona ziemia sprośnością.
30 Sabaty moje zachowywajcie, a świątnicę moję w uczciwości miejcie; Jam Pan.
31 Nie udawajcie się do czarowników, ani do wieszczków, ani od nich rady szukajcie, abyście się od nich nie splugawili; Jam Pan, Bóg wasz.
32 Przed człowiekiem sędziwym powstań, a czcij osobę starego, i bój się Boga swego; Jam Pan.
33 Będzieli mieszkał z tobą przychodzień w ziemi waszej, nie czyńcie mu krzywdy;
34 Jako jeden z waszych w domu zrodzonych będzie u was przychodzień, który jest u was gościem, i miłować go będziesz jako sam siebie; boście i wy przychodniami byli w ziemi Egipskiej; Jam Pan, Bóg wasz.
35 Nie czyńcie nieprawości w sądzie; w rozmierzaniu, w wadze, i w mierze.
36 Szale sprawiedliwe, gwichty sprawiedliwe, korzec sprawiedliwy i kwartę sprawiedliwą mieć będziecie; Jam jest Pan, Bóg wasz, którym was wywiódł z ziemi Egipskiej.
37 Przetoż strzeżcie wszystkich ustaw moich, i wszystkich sądów moich, a czyńcie je; Jam Pan.
20,1 Potem rzekł Pan do Mojżesza, mówiąc:
2 Powiedz synom Izraelskim: Ktobykolwiek z synów Izraelskich, albo z przychodniów mieszkających w Izraelu ofiarował potomstwo swoje Molochowi, śmiercią niech umrze; lud ziemi niechaj go ukamionuje;
3 Bo Ja postawię twarz moję rozgniewaną przeciwko temu mężowi, i wytracę go z pośrodku ludu jego, przeto, iż potomstwo swoje ofiarował Molochowi, i splugawił świątnicę moję, a zmazał imię świątobliwości mojej.
4 A jeźliby lud ziemi nie dbając przeglądał mężowi takiemu, który by ofiarował Molochowi potomstwo swe, i nie zabiłby go:
5 Tedy Ja postawię twarz moję zagniewaną przeciw temu mężowi i przeciw domowi jego, i wytracę go i wszystkie, którzy cudzołożąc, szliby za nim, aby cudzołożyli, naśladując Molocha, z pośrodku ludu jego.
6 Człowiek, który by się udał do czarowników, i do wieszczków, aby cudzołożył idąc za nimi, postawię twarz swoję rozgniewaną przeciwko niemu, i wytracę go z pośrodku ludu jego.
7 Przetoż poświęcajcie się, a bądźcie świętymi; bom Ja Pan, Bóg wasz.
8 A strzeżcie ustaw moich, i czyńcie je; Jam Pan poświęcający was.
9 Ktobykolwiek złorzeczył ojcu swemu, albo matce swej, śmiercią umrze; ojcu swemu, i matce swej złorzeczył, krew jego będzie na nim.
10 Kto by się kolwiek cudzołóstwa dopuścił z czyją żoną, ponieważ cudzołożył z żoną bliźniego swego, śmiercią umrze cudzołożnik on i cudzołożnica.
11 Ktobykolwiek też spał z żoną ojca swego, sromotę ojca swego odkrył, śmiercią umrą oboje; krew ich będzie na nich.
12 Jeźliby też kto spał z synową swoją, śmiercią umrą oboje; obrzydliwości się dopuścili, krew ich będzie na nich.
13 Mąż także, który by z mężczyzną obcował sposobem niewieścim, obrzydliwość uczynili oba; śmiercią umrą, krew ich będzie na nich.
14 Kto by też pojął córkę z matką jej, sprośna rzecz jest; ogniem spalą onego i onę, aby nie była ta sprośność między wami.
15 Także kto by się złączył z bydlęciem, śmiercią umrze, bydlę też zabijecie.
16 Niewiasta, która by przystąpiła do jakiego bydlęcia, aby z niem obcowała, zabijesz niewiastę i bydlę; śmiercią umrą, krew ich będzie na nich.
17 Kto by też pojął siostrę swoję, córkę ojca swego, albo córkę matki swej, i widziałby sromotę jej, i ona by widziała sromotę jego, rzecz haniebna jest; przetoż wytraceni będą przed oczyma synów ludu swego; sromotę siostry swej odkrył, nieprawość swoję poniesie.
18 Kto by spał z niewiastą czasu przyrodzonej choroby jej, i odkryłby sromotę jej, i obnażyłby płynienie jej, i ona by też odkrywała płynienie krwi swojej, wytraceni będą oboje z pośrodku ludu swego.
19 Sromoty siostry matki twej i siostry ojca twego nie odkryjesz; bo kto by pokrewną swoję obnażył, nieprawość swoję poniesie.
20 Kto by też spał z żoną stryja swego, sromotę stryja swego odkrył, grzech swój poniosą, bez dzieci pomrą.
21 Także kto by pojął żonę brata swego, sprośność jest; sromotę brata swego odkrył, bez dzieci będą.
22 Strzeżcież tedy wszystkich ustaw moich, i wszystkich sądów moich, a czyńcie je, aby was nie wyrzuciła ziemia, do której Ja was wprowadzę, abyście w niej mieszkali.
23 A nie chodźcie w ustawach tego narodu, który Ja wypędzam od oblicza waszego; bo to wszystko czynili, i obrzydziłem je sobie.
24 Wam zaś powiedziałem: Wy posiądziecie ziemię ich, a Ja wam ją dam w dziedzictwo, ziemię opływającą mlekiem i miodem. Jam Pan, Bóg wasz, którym was wyłączył od innych narodów.
25 A tak wy rozeznawajcie między bydlęciem czystem i nieczystem, i między ptakiem nieczystym i czystym, a nie plugawcie dusz waszych bydłem i ptastwem i wszystkiem, co się czołga po ziemi, którem wam odłączył za nieczyste.
26 I będziecie mi świętymi, bom Ja święty Pan, i odłączyłem was od innych narodów, abyście byli moimi.
27 Mąż albo niewiasta, w których by był duch czarnoksięski albo wieszczy, śmiercią umrą: kamieniem ukamionują ich, krew ich będzie na nich.