Poświęceni w prawdzie

      Słowa często używane i odnoszące się do podstawowych pojęć bywają trudne do zdefiniowania, a ich sens niełatwy do uchwycenia. A. J. Heschel tak pisze o tej trudności („Człowiek nie jest sam”, Pytanie ostateczne, str. 59): „Człowiek religijny widzi rzeczy, jakby były zwrócone do niego plecami, a frontem ku Bogu, jak gdyby niewysłowiony charakter rzeczy polegał na byciu przedmiotem Bożej myśli.”
      Takim pojęciem „obróconym do wierzących tyłem, a frontem ku Bogu” jest między innymi świętość lub poświęcenie. Co to znaczy, że coś jest święte? W jaki sposób zwykłe staje się świętym, a święte poświęca się jeszcze bardziej? Specjaliści od greki powiadają, że słowo „święty” (hagios) ma trzy znaczenia: a) nadający się na ofiarę b) oddzielony od tego, co pospolite, oraz c) czysty. Pierwsze dwa znaczenia zachowują się w zasadzie dwustanowo: albo coś nadaje się na ofiarę, jest oddzielone od rzeczy pospolitych, albo nie. Tylko pojęcie świętości w znaczeniu czystości daje się stopniować i pozwala czynić rzecz lub osobę świętą jeszcze świętszą.
      O czym mówił Jezus, gdy prosił Ojca o poświęcenie uczniów w prawdzie? Dlaczego w tym dziele było konieczne poświecenie się Jezusa za uczniów? Każda prawda uświęca człowieka, tak jak każdy fałsz go kala. Jednak nie każde mówienie czy wyznawanie prawdy czyni człowieka świętym w znaczeniu ofiary dla Boga. Jezus poświęcił się, czyli oddał swoję duszę na ofiarę za ludzi, po to, by mogli zostać poświęceni jako ofiara, oddzieleni od pospolitości. Do takiego poświęcenia konieczne jest wyznanie prawdy, że Jezus jest Synem Bożym i że umarł za mnie grzesznego.
      Jest jednak i druga część poświęcenia w znaczeniu oczyszczania przez prawdę. Jakże ważna to praca! Jest to przede wszystkim praca Boga nad nami. To On nas poświęca, ale czyni to przez swoje Słowo. Tak więc niezbędna jest w tym dziele nasza współpraca przy czytaniu i poznawaniu Jego Słowa – hebrajskich i greckich Pism Świętych (czyli odłączonych od innych, pospolitych pism). Czytając Boże Słowo, lub słuchając go, i pozwalając mu, by przenikało nasze umysły i dusze, umożliwiamy Bogu sprawowanie w nas dzieła poświęcenia w Prawdzie. Jakże piękna to praca! Jakże błogosławiony jej owoc!

Daniel K.

Przeczytaj Tekst z Biblii Gdańskiej