Szymonie śpisz? Nie mogłeś czuwać jednej godziny? Mar. 14:37

Od kilku lat praktykuję czuwanie po Pamiątce. Kiedy wracamy wieczorem z nabożeństwa i wszyscy idą już spać, próbuję przynajniej przez godzinę wytrwać z Jezusem na modlitwie. Jestem zmęczony, bo do zgromadzenia mamy daleko, więc wracamy późno po przeszło trzech godzinach jazdy. Wiem, jak trudno jest utrzymać w ciszy nocy otwarte oczy i zachować ochoczego ducha.

Apostołowie też byli zmęczeni. Piotr i Jan zajmowali się przygotowaniem Paschy (Łuk. 22:8). To było sporo pracy. Potem długi i w sumie spokojny wieczór przy stole. Cudowne nauczanie Mistrza, jedzenie, trochę wina. A tutaj w ogrodzie piękna, spokojna, księżycowa noc między drzewami oliwnymi. Słychać tylko cykady...

I tak ucieka nam niekiedy ostatnia szansa okazania komuś miłości. Potem będziemy sobie wyrzucać – to były nasze ostatnie chwile spędzone tu razem, a ja je przespałem. „Śpieszmy się kochać ludzi...”, śpieszmy się okazywać miłość.

Daniel