Kefas na Skale Syjonu

... na tej opoce zbuduję Kahał* mój, a bramy Szeolu** nie przemogą go. Mat. 16:18

* gr. Ekklesia, ** gr. Hades

      Po drugiej stronie morza Jezus przystępuje do konktretów. Oczekuje od uczniów wyznania, które najsprawniej formułuje Piotr: „Ata Hu HaMmaszijah, Ben Elohim Chajjim” – Tyś jest owym [obiecanym] Mesjaszem, Synem Żyjącego Boga [Wiekuistego – Imię Jego niech będzie błogosławione]”. Po drugiej stronie morza Jezus zaczyna zapowiadać swą śmierć i zmartwychwstanie. Obiecuje przyjście w chwale, a na Górze Przemienienia ukazuje najbliższym uczniom swą cudowną duchowość. Druga strona morza, to miejsce odosobnienia, to miejsce pokonania cielesnej materialności, to miejsce duchowości osiągalnej jedynie mocą wiary w boskie posłannictwo Syna Człowieczego. Po drugiej stronie morza Jezus zaczyna budować swoje zgromadzenie - Kahał, który uczniowie nazwą później z grecka „Ekklezją”.
      Kahał Izraela został wzniesiony na tryskającej wodą skale Horebu: „Oto Ja stanę przed tobą na skale, na Horebie (2 Mojż. 17:5) – mówił Wiekuisty (Imię Jego niech będzie błogosławione) do Mojżesza. I odtąd Opoką zwać będą Boga niezliczone pokolenia potomków Jakuba, od Mojżesza aż po Davida Ben-Guriona, który proklamując powstanie państwa Izrael wypowie po hebrajsku słynne słowa: „Mitoch bitachon b'Tzur Israel” (Pokładając naszą ufność w Skale Izraela).
      Także zgromadzenie mesjańskie miało zostać wzniesione na Skale. Zapewne nie innej niż to izraelskie. Tylko „Żywy Bóg”, Ojciec Mesjasza mógł być Skałą, na której wznosi się budowla starego i nowego Kahału. Słowa o „skale zgromadzenia” Jezus wypowiadał po hebrajsku. Czy użył słowa Kepha – nowego imienia Szimeona Ben-Jona – na określenie skały, na której wzniesione miało być Mesjańskie Zgromadzenie? Zdaje się, że słowa te mogły zabrzmieć tak: Ata Kepha, we al ha-Tzur hazeh ewne et-Kehilati – Tyś jest Kefas, a na Skale tej (ha-Tzur hazeh – Skale tej, co zawsze) zbuduję moje Zgromadzenie.
      Zgromadzenie miało stać się trwałą budowlą, wzniesioną na fundamencie apostołów i proroków, którego węgielnym kamieniem miał być Jeszua Mesjasz. Ważnym materiałem budulcowym miał stać się Kefas, ów wspaniały „żywy kamień” (1 Piotra 2:5), jaspis Nowego Jeruzalemu, zarówno w fundamencie jak i murach niebiańskiego miasta (Obj. 20:18,19). Jednak miejscem, na którym miała być wznoszona ta budowla jest Skała Syjonu (1 Piotra 2:6, Obj. 14:1), Bóg Żywy, on Jedyny i Wiekuisty – Imię Jego niech będzie błogosławione na wieki! Tę prawdę można i należy zrozumieć tylko po drugiej stronie morza.

Daniel K.