Ukryte Królestwo

Dlaczego mówisz w przypowieściach?
Dlaczego Słowo ukryte między kamieniami i pnączami cierni?
Dlaczego skarb zakopany w ziemi, a piękna perła w dalekich krajach?
Czemu pozwalasz, Panie, by między złotem pszenicy kwitły nasiona chwastu?

O dziwne ty, Królestwo,
        wydziobywane przez ptaki,
        zarastane przez chwasty,
        usychające bez korzenia,
        zasypywane ziarnami niegodziwości i zgorszenia,
        rozrastające się jak zielona jarzyna, pęczniejące chlebowym kwasem.

Kiedyż wreszcie zasiądziesz, Panie, nad koszem pełnym ryb?
Kiedy oddzielisz z Twego Królestwa tych, co niegodni są dotknięcia Twej ręki?
Kiedy pozwolisz sprawiedliwemu zajaśnieć jak słońce w Królestwie Niebiańskiego Ojca.

O, synu cieśli, pozwól nam nie gorszyć się w ojczyźnie Twej nauki!

Daniel K.