Cheruby

Uczynisz też zasłonę z hijacyntu, i z szarłatu, i z karmazynu dwa kroć farbowanego, i z białego jedwabiu kręconego; robotą haftarską uczynisz ją z Cherubiny. 2 Mojż. 26:31

      Gdy Bóg wygnał pierwszego człowieka z rajskiego ogrodu rozkoszy, przy wejściu na wschód słońca postawił dwa cheruby i płomienisty miecz, by strzegły drogi do drzewa żywota (1 Mojż. 3:24). Człowiek jednak nigdy nie przestał tęsknić za owym miejscem pierwszej miłości i społeczności z Bogiem.
      W wizji na górze Synaj Mojżesz ujrzał wzór Przybytku Wiekuistego, którego centralnym przedmiotem miała być skrzynia z dwoma cherubami patrzącymi w dół na jej złote wieko i z rozciągniętymi skrzydłami okrywającymi skrzynię (2 Mojż. 25:19-20). Izraelici uważali, że na owych cherubach zasiadał sam Pan, a nawet nazywali Go „Dosiadającym Cherubów” (1 Sam. 4:4, 6:2), gdyż to właśnie z ubłagalni między dwoma cherubami słyszał Mojżesz głos Boży, gdy wchodził do Przybytku, by rozmawiać z Wiekuistym (4 Mojż. 7:89).
      W cheruby haftowane były płótna okrywające Przybytek (2 Mojż. 26:1), a także główna zasłona oddzielająca Święte od Świętego Świętych (2 Mojż. 26:31). Cheruby z Przybytku, podobnie jak te z bramy raju, trzymają płomienisty miecz ognistego słupa unoszącego się nocą nad miejscem spoczynku Skrzyni Przymierza. Ten znak Bożej obecności stanowi jednocześnie ostrzeżenie przed Jego strasznymi wyrokami przeciwko tym, którzy odważyliby się wnieść w Jego progi obcy ogień (3 Mojż. 10:1-2).
      Cheruby na zasłonie świątyni są wyrazem tęsknoty człowieka za utraconą rozkoszą raju. Ich skrzydła zakrywają dla nas to, co najcenniejsze – źródło życia. Śladem owej pierwotnej rozkoszy i namiastką drzewa żywota jest dzisiaj łono kobiety. Ale nie rodzi ono do życia wiecznego, a jego owoc, zrodzony na wschód od Edenu, nie bywa z przyrodzenia dzieckiem Wiekuistego. Dopiero nowe narodzenie w Imieniu tego, który na stałe wszedł przed tron Dosiadającego-Cherubów (Joszew-HaCheruwin) zapewnia życie wieczne i trwały powrót do ogrodu duchowych rozkoszy.

O Pasterzu Izraelski! posłuchaj,
który prowadzisz Józefa jako stado owiec;
który siedzisz na Cherubinach,
rozjaśnij się. – (Psalm 80:2)

Daniel K.

Przeczytaj Tekst z Biblii Gdańskiej