Pokarm dla ścisłego umysłu

...lat żywota Kaatowego było sto i trzydzieści i trzy lata... lat żywota Amramowego było sto i trzydzieści i siedem lat. 2 Mojż. 6:16-20

      Umysły ludzi rozmiłowanych w matematyce i innych naukach przyrodniczych jak i same te nauki zwykło się określać przymiotnikiem „ścisłe”. Słowo to ma kilka znaczeń, a jego powiązanie ze światem liczb i wzorów wynika pewnie z tego, co Słownik Języka Polskiego podaje na drugim miejscu, pisząc „2. wierny szczegółom, faktom; wykonany lub wykonujący coś z dużą dbałością o szczegóły; dokładnie określony, sprecyzowany; skrupulatnie przestrzegany”. Jakże trafnie definicja ta określa Biblię oraz ludzi, którzy ją chętnie czytają. Oby tylko słowo „ścisły” odniesione do umysłu człowieka wierzącego nigdy nie oznaczało „ciasny”...
      Wracając jednak do szlachetnego znaczenia ścisłości – Biblia doprawdy napisana jest z wielką dbałością o szczegóły. Jakże jesteśmy za to wdzięczni jej autorom. Gdyby bowiem nie te kilka liczb, które podkreśliliśmy w przewidzianym do czytania na ten tydzień tekście, dreptalibyśmy może w ciemnościach jak chodzi o długość pobytu Izraelitów w Egipcie.
      Nieco dalej w księdze „imion” przeczytamy, że czasu mieszkania synów Izraelskich, którego mieszkali w Egipcie, było cztery sta lat, i trzydzieści lat. (2 Mojż. 12:40). Na tej podstawie wielu współczesnych naukowców przyjęło, że od przybycia Jakuba do Egiptu do osiemdziesiątego roku Mojżesza upłynęło 430 lat. Co wiadome było uczonym od tysięcy lat, tym pogardzili współcześni, dla których skorupa z ziemi nie wiadomo przez kogo i kiedy napisana ważniejsza jest od biblijnego świadectwa. Tymczasem Biblia sama wyjaśnia, że od przybycia rodziny Józefa do Egitu do zabicia pierworodnych egipskich nie mogło upłynąć 430 lat.
      Z zapisu 1 Mojż. 45:11 wynika, że Kaat przybył ze swym ojcem Lewim do Egiptu, a jego syn Amram był ojcem Mojżesza. Na podstawie tych danych można ustalić jaka jest najwyższa liczba lat, które mogły upłynąć od przybycia Jakuba do Egiptu do osiemdziesiątego roku życia Mojżesza (2 Mojż. 7:7), czyli do wyjścia Izraelitów z Egiptu. Gdyby Kaat miał 1 rok w czasie przeprowadzki jego rodziny z Kanaanu do Egiptu, gdyby spłodził syna Amrama w 133 roku życia, czyli przy samym końcu życia, gdyby Amram także spłodził swego syna Mojżesza w roku swej śmierci, czyli w 137 roku życia, to od przybycia Jakuba do Egiptu do osiemdziesiątego roku życia Mojżesza upłynęłoby 133+137+80=350 lat. Oczywiście jest to liczba uzyskana z przyjęciem krańcowych założeń, a rzeczywista długość tego okresu musiała być mniejsza.
      Ową rzeczywistą liczbę, niesprzeczną z powyższymi danymi można ustalić na podstawie oświadczenia Pawła, że od zawarcia przymierza z Abrahamem do ustanowienia Przymierza przy wyjściu Izraela z Egiptu upłynęło 430 lat (Gal. 3:17). Jeśli przymierze z Abrahamem zawarte było w 75 roku jego życia (1 Mojż. 12:4), a Izaak urodził się 25 lat później (1 Mojż. 21:5), któremu w wieku 60 lat (1 Mojż. 25:26) urodził się syn Jakub, a ten przybył do Egiptu mając 130 lat (1 Mojż. 47:9), to łatwo można policzyć, że od 75 roku Abrahama do 130 roku Jakuba upłynęło 25+60+130=215 lat. Oznacza to, że od przybycia Jakuba do Egiptu do wyjścia Izraela upłynęło 430-215 czyli 215 lat. Niektórzy opierając się jedynie na zapisach Starego Testamentu wyliczają tę liczbę na 210 lat.
      Jak zatem należy rozumieć ową liczbę 430 lat mieszkania Izraelitów w ziemi Egipskiej (2 Mojż. 12:40)? Pomyłka w Biblii? Z pewnością nie. Ale nad tym niechaj się każdy zastanowi sam, a i my może powrócimy do tego zagadnienia w komentarzu do czytania przyszłego tygodnia.

Daniel K.

Przeczytaj Tekst z Biblii Gdańskiej