Synowie Lei

Teraz już chwalić będę Pana; przetoż nazwała imię jego Juda (1 Mojż. 29:35)

Lea miała zgaszone oczy. Była niekochaną żoną. Weszła w związek z Jakubem udając Rachelę, swą piękną młodszą siostrę. Co czuła, gdy na jej ciele Jakub okazywał czułość innej kobiecie, nawet jeśli to była jej siostra. Tego się z Biblii nie dowiemy. Dowiadujemy się za to, że gdy Pan widział, że Lea została odsunięta, otworzył jej łono (1 Mojż. 29:31). Siedmioro dzieci Lei było nagrodą za jej cierpliwość w oczekiwaniu na uczucia męża.

Ruben – Wejrzał Pan na moje upokorzenie; teraz mąż mój będzie mnie miłował
Symeon – Usłyszał Pan, że zostałam odsunięta, i dał mi jeszcze to dziecko
Lewi – Już teraz mąż mój przywiąże się do mnie, bo urodziłam mu trzech synów
Juda – Tym razem będę sławić Pana

Imiona czterech pierwszych synów Lei dają nam nieco wyobrażenia o tym, co działo się w sercu kobiety o zgaszonym spojrzeniu. W imieniu Rubena dominuje poczucie krzywdy i nadzieja, że dziecko zmieni uczucia męża. Symeon to rozczarowanie. Matka pierworodnego syna Jakuba nadal jest kobietą opuszczoną. Tylko Bóg widzi jej łzy i jako pociechę daje jej jeszcze tego drugiego syna. Imię Lewiego znamionuje odrodzenie nadziei. Trudno powiedzieć, czy zostały one spełnione. Juda to postanowienie skupienia uczuć na Bogu. Jego miłość do Lei jest pewna i niezmienna.

Bywa czasami tak, że nie udaje nam się zdobyć tego, na czym nam bardzo zależy. Po nadziei przychodzi rozczarowanie, potem znów odradza się nadzieja, która ponoć zawsze umiera ostatnia. Kolejne rozczarowanie gasi blask naszych oczu. Już wiemy, że nasze marzenia pozostaną niespełnione. I co wtedy można zrobić? Zgorzknieć? Utkwić wzrok w nieosiągalnym celu i zapaść w depresję? Nie! Można postąpić tak jak matka pokoleń izraelskich – chwalić Pana, gdyż Jego uczucia do człowieka wzgardzonego i odsuniętego są gorące i niezmienne. Oby wynikiem każdego ludzkiego rozczarowania była chwała Wiekuistego.

Daniel K.

Przeczytaj Tekst z Biblii Gdańskiej