„zbierze popiół, gdy spali ogień ofiarę całopalenia na ołtarzu” (3 Mojż. 6:10)

Każdego poranka kapłan musiał oczyścić ołtarz, zbierając z niego popiół pozostały po ofiarach poprzedniego dnia. Wysypywał go obok ołtarza, a następnie przebierał się wynosił go na czyste za obozem. Dopiero po wykonaniu tej czynności i przebraniu się z „roboczego ubrania” w szatę kapłańską przystępował do składania nowej ofiary całopalenia ustawicznego. Ogień, który płonął na ołtarzu był wieczny, ale na owym niegasnącym ogniu na każdy poranek miała się pojawić nowa ofiara.

Każdy dzień to nowe zadanie. Choć wiąże je jedna idea świętego ognia, to jednak każdy dzień wymaga poczucia oddzielnej misji. Zadania dnia poprzedniego, ich wykonanie a także ich niedopełnienie, nie mają zostać wymiecione. Popiół ofiar poprzedniego dnia winien znaleźć się na miejscu czystym, w przemyślanym wniosku z radości i niepowodzeń dnia poprzedniego. Jednak nowy dzień przynosi nowe zadania, nowe możliwości składania ofiar i naprawienia pomyłek dnia poprzedniego. To wielkie wyzwanie, ale jednocześnie także i wielka ulga.

Czasami przez wiele dni dręczymy się niepowodzeniami, których doznaliśmy, przez wiele dni i nocy martwimy się, jak spojrzy na nasz uczynek Wielki Sędzia, tymczasem On mówi nam, byśmy rano pozamiatali popiół pozostały po ofiarach dnia poprzedniego i przystąpili do składania nowej ofiary.

Przepisy o spożywaniu ofiary dziękczynnej tylko przez jeden dzień (7:15), również nakłaniają nas do nie zachłystywania się sukcesem i radością jednego dnia i nie przenoszenia tych osiągnięć na nowy dzień. Tylko ofiara wynikająca ze złożenia ślubu, zobowiązania wobec Boga, mogła być spożywana przez dwa dni. Nasze zobowiązania wobec Tego, z którym zawarliśmy przymierze, winniśmy analizować w dłuższym okresie, by mieć pogląd na to, co już wykonaliśmy, a co pozostaje jeszcze do oddania Panu. Jednak co by pozostało do trzeciego dnia miało zostać spalone ogniem.

Owa zasada „co poranek nowy dzień” jest niezwykle zobowiązująca, ale jednocześnie zapewnia codziennie radosne poczucie nowego początku.