na Szabbat |
16 Tammuz 5765 |
|
23 lipca 2005 |
|
41. Pinchas (Finees) 4 Mojż. 25:10-30:1 |
• Odwrócenie gniewu Bożego przez Pinchasa i przymierze kapłańskie dla jego potomków (25:10-13) • Kara dla Madianitów (25:14-18) • Drugi spis Izraela (26:1-65) • Córki dziedziczące (27:1-11) • Zapowiedź śmierci Mojżesza i wyznaczenie jego następcy (27:12-23) • Przepisy o ofiarach świątecznych (28:1-30:1) • |
Prawdziwa wielkość Mojżesza„Niech opatrzy Pan, Bóg duchów wszelkiego ciała, mężem godnym to zgromadzenie” (4 Mojż. 27:16) Wielkość przywódcy mierzy się skutecznością sprawowanej przez niego władzy. Prawdziwą wielkość człowieka piastującego urząd poznaje się po tym, jak odchodzi, w jaki sposób potrafi przygotować grunt dla swojego następcy. Mojżesz miał synów. Mojżesz miał rodzinę. Mojżesz pochodził z rodu Lewiego, z linii Kehata i mógł, po ludzku myśląc, zadbać o to, by jego następcą został ktoś zaufany z rodziny, rodu, plemienia. Dla Mojżesza jednak to inne kryteria były daleko ważniejsze. Oczywiście po pierwsze i przede wszystkim było to kryterium woli Bożej. Jednak Mojżesz nie poprzestaje na prostym stwierdzeniu: „Panie Boże, wyznacz temu narodowi dowódcę", ale pomaga Wszechmogącnemu dokonać słusznego wyboru. Kryteria te brzmią dość skromnie: „Któryby wychodził przed nimi, i któryby wchodził przed nimi, i któryby je wywodził, i któryby je przywodził, aby nie był lud Pański jako owce, nie mające pasterza." (4 Mojż. 27:17). Mogłoby się nawet wydawać, że wyrażenie to jest jakby dokładniejszym nazwaniem urzędu, na który miał być powołany nowy przywódca. Po dokładnym przyjrzeniu się jednak dostrzeżemy w tym stwierdzeniu coś więcej niż tylko określenie funkcji. Mojżesz życzy sobie, aby jego następca chodził przed ludem. Są przywódcy, którzy chadzają za ludem. Takie skłonności miał Aaron i dlatego był wspaniałym kapłanem, ale raz tylko pozostawiony sam w roli przywódczej nie potrafił przeciwstawić się agresji prowokatorów bałwochwalstwa. Mojżesz był człowiekiem, który szedł do przodu nie oglądając się za siebie. Nawet Pan Bóg miał trudności, by przekonać go do udania się z misją do Egiptu. Ludzie nie byli w stanie zwieść Mojżesza, by uczynił coś, co nie byłoby w jego przekonaniu Bożą wolą. Takiego też wyobrażał sobie następcę – prawdziwego pasterza, który idzie przed owcami i pewnym krokiem wyznacza ścieżki na bezdrożach wrogiego świata. Kto pierwszy dostrzegł takie właśnie cechy w Jozuem synu Nuna z pokolenia Efraima? Przecież Jozue usługiwał już wcześniej Mojżeszowi. To on z polecenia Mojżesza poprowadził izraelskie wojska do pierwszej zbrojnej potyczki z Amalekitami w Refidim. Później znalazł się w gronie wybranych zwiadowców i był jednym z dwóch, którzy przynieśli dobre świadectwo o Ziemi Obiecanej. Trudno oprzeć się wrażeniu, że Mojżesz miał już wybranego następcę, gdy staje przed Bogiem i mówi: „wyznacz do kierowania społecznością męża, który..." Pan Bóg nie jest małostkowy. Widzi wybór swego ulubieńca. Może nawet sam uzdalnia ulubionego przez niego dowódcę, by ten nadawał się do pełnienia ważnej funkcji wprowadzenia Izraela do Ziemi Obiecanej. Czy to Pan Bóg potwierdza wybór dokonany już wcześniej przez Mojżesza, czy też Mojżesz umie wybrać człowieka, przewidzianego przez Pana na jego miejsce? Trudny do przeniknięcia splot decyzji Boga i człowieka uwidacznia się nie tylko w tej sytuacji. Gdy zgromadzenie staje przed decyzją wyboru swych starszych próbuje przedstawić Bogu swych ulubieńców, ale jednocześnie stara się polubić ulubieńców Bożych. Gdy zachodzi przypadek takiej współpracy między wolą Bożą, a wolą człowieka Bogu poświęconego, to ze splotu tego może narodzić się wielki przywódca – zbawiciel, Joszua. Mojżesz był człowiekiem wielkiego formatu od samego urodzenia aż po dzień śmierci. Najpierw był „nadobnym dzieciątkiem" (Hebr. 11:23), którego urok trudy był do ukrycia przed ludźmi. Potem był wybitnym przywódcą. Jednak prawdziwej wielkości dowodzi Mojżesz jako 120 letni starzec, gdy umie zostawić po sobie następcę godnego kontynuacji rozpoczętego przez niego wielkiego dzieła. |
|
41. Pinchas (Finees) 4 Mojż. 25:10-30:1
Tekst w tłumaczeniu Biblii Gdańskiej
25,10 Potem rzekł Pan do Mojżesza, mówiąc:
11 Finees syn Eleazara, syna Aarona kapłana odwrócił gniew mój od synów Izraelskich, będąc wzruszony zapalczywą miłością ku mnie w pośrodku ich, tak iżem nie wytracił synów Izraelskich w zapalczywości mojej.
12 Przetoż powiedz mu: Oto, Ja stanowię z nim przymierze moje, przymierze pokoju;
13 I przyjdzie nań, i na nasienie jego po nim, przymierze kapłaństwa wiecznego, że się wzruszył zapalczywością za Boga swego, i oczyścił syny Izraelskie
14 A imię onego męża Izraelskiego zabitego, który zabity był z Madyjanitką, było Zamry, syn Salów, książę domu ojca swego, z pokolenia Symeonowego.
15 Imię też niewiasty zabitej Madyjanitki było Kozba, córka Sury, książęcia w narodzie swym, w domu ojczystym między Madyjanity.
16 I rzekł Pan do Mojżesza, mówiąc:
17 Staw się nieprzyjacielem Madyjanitom, a pobijcie je,
18 Ponieważ i oni stawili się wam nieprzyjaciołmi zdradami swemi, a podeszli was przez Baal Fegora, i przez Kozbę, córkę książęcia Madyjańskiego, siostrę swą, która zabita jest w dzień kaźni dla bałwana Fegor.
26,1 I stało się po onej pladze, że mówił Pan do Mojżesza i do Eleazara, syna Aarona kapłana, mówiąc:
2 Policzcie poczet wszystkiego zgromadzenia synów Izraelskich, od tych, którzy mają dwadzieścia lat i wyżej, według domów ojców ich, każdego któryby mógł wynijść na wojnę z Izraela.
3 Tedy rzekł Mojżesz, i Eleazar kapłan do nich na polach Moabskich, nad Jordanem przeciw Jerychu, mówiąc:
4 Liczcie lud, od tych, którzy mają dwadzieścia lat i wyżej, jako był rozkazał Pan Mojżeszowi, i synom Izraelskim, gdy wyszli z ziemi Egipskiej.
5 Ruben pierworodny Izraela: synowie Rubenowi Henoch, od którego poszedł dom Henochytów; Fallu, od którego dom Faalluitów;
6 I Hesron, od którego dom Hesronitów; Charmi, od którego dom Charmitów.
7 Teć są domy Rubenitów; a było ich policzonych czterdzieści i trzy tysiące, siedem set i trzydzieści.
8 A syn Fallów Elijab.
9 Synowie zasię Elijabowi byli: Namuel, i Datan, i Abiron. A ci, Datan i Abiron, zacniejsi byli między zgromadzeniem, którzy się swarzyli z Mojżeszem i z Aaronem w spiknieniu Korego, gdy się zbuntowali przeciwko Panu.
10 I otworzyła ziemia usta swoje, a pożarła onych, i Korego, gdy zginęła ona rota, a pożarł ich ogień dwieście i pięćdziesiąt mężów, którzy się stali na przykład innym;
11 Ale synowie Korego nie pomarli.
12 Synowie Symeonowi wedle domów swych, ci są: Namuel, od którego poszedł dom Namuelitów; Jamin, od którego dom Jaminitów; Jachin, od którego dom Jachinitów; Zare, od którego dom Zareitów;
13 Saul, od którego dom Saulitów.
14 Teć były domy Symeonitów, których było dwadzieścia i dwa tysiące i dwieście.
15 Synowie Gadowi według domów swych: Sefon, od którego poszedł dom Sefonitów; Aggi, od którego dom Aggitów; Suni, od którego dom Sunitów.
16 Ozni, od którego dom Oznitów; Hery, od którego dom Herytów;
17 Arod, od którego dom Arodytów; Aryjel, od którego dom Aryjelitów.
18 Teć są domy synów Gadowych, według pocztów ich czterdzieści tysięcy i pięć set.
19 Synowie Judowi: Her, i Onan; ale pomarli Her i Onan w ziemi Chananejskiej.
20 I byli synowie Judowi wedle domów swych: Sela, od którego poszedł dom Selaitów; Fares, od którego dom Faresytów; Zare, od którego dom Zarejczyków;
21 Byli też synowie Faresowi: Hesron, od którego dom Hesronitów; Hamuel, od którego dom Hamuelitów.
22 Teć są domy Judy, według pocztów ich siedemdziesiąt tysięcy, i sześć, i pięć set.
23 Synowie Isascharowi według domów swych: Tola, od którego dom Tolaitów; Fua, od którego dom Fuaitów;
24 Jasub, od którego dom Jasubitów; Semram, od którego dom Semramitów.
25 Teć są domy Isascharowe, wedle pocztów ich sześćdziesiąt tysięcy i cztery, i trzy sta.
26 Synowie Zabulonowi według domów swych: Zared, od którego dom Zaredczyków; Elon, od którego dom Elonitów; Jaleel, od którego dom Jaleelitów.
27 A teć są domy Zabulonitów, według pocztów ich sześćdziesiąt tysięcy i pięć set.
28 Synowie Józefowi według domów swych: Manases i Efraim.
29 Synowie Manasesowi: Machir, od którego dom Machirytów; a Machir spłodził Galaada, od Galaada dom Galaadytów.
30 Ci są synowie Galaadowi: Jezer, od którego dom Jezerytów; Chelek, od którego dom Chelekitów;
31 I Asryjel, od którego dom Asryjelitów; i Sechem, od którego dom Sechemitów;
32 I Semida, od którego dom Semidaitów; i Chefer, od którego dom Cheferytów.
33 A Salfaad, syn Cheferów, nie miał synów, tylko córki, a imiona córek Salfaadowych: Machla, i Noa, Hegla, Melcha, i Tersa.
34 Teć są domy Manasesowe, a poczet ich pięćdziesiąt i dwa tysiące i siedem set.
35 Synowie zaś Efraimowi według domów swych: Sutala, od którego dom Sutalitów; Becher, od którego dom Becherytów; Techen, od którego dom Techenitów.
36 A ci są synowie Sutalego: Heran, od którego dom Heranitów.
37 Teć są domy synów Efraimowych, według pocztów ich trzydzieści tysięcy i dwa, i pięć set. Ci są synowie Józefowi według domów swych.
38 A synowie Benjaminowi według domów swych, ci są: Bela, od którego dom Belitów; Asbel, od którego dom Asbelitów; Achiram, od którego dom Achiramitów;
39 Sufam, od którego dom Sufamitów; Hufam, od którego dom Hufamitów.
40 Byli też synowie Beli: Hereda i Noemana; z Hereda dom Heredytów, a z Noemana dom Noemanitów.
41 Cić są synowie Benjaminowi, według domów ich, a poczet ich czterdzieści i pięć tysięcy i sześć set.
42 Synowie zaś Danowi według domów swych: Sucham, od którego dom Suchamitów. Teć były domy Danowe według familii ich.
43 Wszystkie domy Suchamitów według pocztów ich sześćdziesiąt i cztery tysiące i cztery sta.
44 Synowie Aserowi według domów swych byli: Jemna, od którego dom Jemnitów; Iswi, od którego dom Iswitów; Beryja, od którego dom Berytów.
45 Synowie Beryjego: Heber, od którego dom Heberytów; Melchyjel, od którego dom Melchyjelitów.
46 A imię córki Aserowej było Sara.
47 Te są domy synów Aserowych, według pocztów ich pięćdziesiąt i trzy tysiące i cztery sta.
48 Synowie Neftalimowi według domów swych: Jachsel, od którego dom Jachselitów; Guni, od którego dom Gunitów; Jesser, od którego dom Jesserytów.
49 Selem, od którego dom Selemitów.
50 Teć są domy Neftalimowe, według familii ich, a poczet ich czterdzieści i pięć tysięcy i cztery sta.
51 Tać jest liczba synów Izraelskich, sześć kroć sto tysięcy i tysiąc, siedem set i trzydzieści.
52 Zatem rzekł Pan do Mojżesza, mówiąc:
53 Między te podzielicie tę ziemię w dziedzictwo według liczby imion.
54 Większej liczbie więcej dziedzictwa dasz, a mniejszej mniejsze dziedzictwo dasz; każdemu według pocztów policzonych jego będzie dane dziedzictwo jego.
55 Wszakże losem niech będzie rozdzielona ziemia; według imion pokoleń ojców swych dziedzictwo brać będą.
56 Losem rozdzielone będzie dziedzictwo jej bądź ich wiele bądź mało będzie.
57 Ci zasię są policzeni z Lewitów według domów swych: Gerson, od którego dom Gersonitów; Kaat, od którego dom Kaatytów; Merary, od którego dom Merarytów.
58 Teć są domy Lewi: dom Libnitów, dom Hebronitów, dom Moholitów, dom Musytów, dom Korytów; a Kaat spłodził Amrama.
59 A imię żony Amramowej było Jochabod, córka Lewiego, która mu się urodziła w Egipcie; ta Amramowi urodziła Aarona, i Mojżesza, i Maryją, siostrę ich.
60 Aaronowi też urodzili się Nadab i Abiju, Eleazar i Itamar.
61 Ale pomarli Nadab i Abiju, gdy ofiarowali ogień obcy przed Panem.
62 A była liczba ich dwadzieścia i trzy tysiące, wszystkich mężczyzn urodzonych od miesiąca i wyżej; jednak nie byli policzeni między syny Izraelskie, bo im nie dano dziedzictwa między syny Izraelskimi.
63 Ci policzeni byli od Mojżesza i Eleazara kapłana, którzy policzyli syny Izraelskie na polach Moabskich, nad Jordanem przeciw Jerychu.
64 A między tymi nie był żaden z onych policzonych od Mojżesza i Aarona kapłana, gdy liczyli syny Izraelskie na puszczy Synaj;
65 Bo rzekł był Pan o nich: Śmiercią pomrą na puszczy; a nie został żaden z nich, oprócz Kaleba, syna Jefunowego, i Jozuego, syna Nunowego.
27,1 Tedy przyszły córki Salfaada, syna Heferowego, syna Galaadowego, syna Machyrowego, syna Manasesowego, z pokolenia Manasesa syna Józefowego; a te są imiona córek jego: Machla, Noa i Hegla, i Melcha i Tersa;
2 I stanęły przed Mojżeszem i przed Eleazarem kapłanem i przed książęty i wszystkiem zgromadzeniem u drzwi namiotu zgromadzenia, i rzekły:
3 Ojciec nasz umarł na puszczy, a on nie był w poczcie tych, którzy się byli przeciw Panu zbuntowali w spiknieniu Korego; ale dla grzechu swego umarł, nie mając synów.
4 Czemuż by zginąć miało imię ojca naszego z domu jego, przeto, że nie miał syna? dajcie nam dziedzictwo między bracią ojca naszego.
5 Tedy odniósł Mojżesz sprawę ich do Pana.
6 I rzekł Pan do Mojżesza, mówiąc:
7 Dobrze mówią córki Salfaadowe: Daj im koniecznie osiadłość dziedzictwa między bracią ojca ich, a przenieś dziedzictwo ojca ich na nie.
8 Synom także Izraelskim powiedz, mówiąc: Gdyby kto umarł, nie mając syna, tedy przeniesiecie dziedzictwo jego na córkę jego.
9 A jeźliby nie miał i córki, tedy dacie dziedzictwo jego braci jego.
10 A jeźliby i braci nie miał, tedy dacie dziedzictwo jego braci ojca jego.
11 A jeźliby nie było braci ojca jego, tedy dacie dziedzictwo jego pokrewnemu jego, najbliższemu jego z domu jego, aby je odziedziczył. A będzie to synom Izraelskim za ustawę prawną, jako rozkazał Pan Mojżeszowi.
12 Potem rzekł Pan do Mojżesza: Wstąp na tę górę Abarym, a oglądaj ziemię, którąm dał synom Izraelskim.
13 A gdy ją oglądasz, przyłączon będziesz do ludu twego i ty, jako jest przyłączony Aaron, brat twój.
14 Przeto żeście byli odpornymi słowu mojemu na puszczy Syn, przy poswarku zgromadzenia, i nie poświęciliście mię przy wodach przed oczyma ich. Oneć to są wody poswarku w Kades, na puszczy Syn.
15 Tedy rzekł Mojżesz do Pana, mówiąc:
16 Niech opatrzy Pan, Bóg duchów wszelkiego ciała, mężem godnym to zgromadzenie;
17 Któryby wychodził przed nimi, i któryby wchodził przed nimi, i któryby je wywodził, i któryby je przywodził, aby nie był lud Pański jako owce, nie mające pasterza.
18 Tedy rzekł Pan do Mojżesza: Weźmij do siebie Jozuego, syna Nunowego, męża, w którym jest Duch mój, a włóż nań rękę swoję;
19 I postaw go przed Eleazarem kapłanem, i przed wszystkiem zgromadzeniem, a dasz mu naukę przed oczyma ich;
20 A udzielisz mu zacności swej, aby go słuchało wszystko zgromadzenie synów Izraelskich;
21 Który przed twarzą Eleazara kapłana stawać będzie, aby się zań radził sądu Urim przed Panem. Na rozkazanie jego wychodzić będą, i na rozkazanie jego wchodzić będą, on, i wszyscy synowie Izraelscy z nim, i wszystko zgromadzenie.
22 Uczynił tedy Mojżesz, jako mu był rozkazał Pan; a wziąwszy Jozuego postawił go przed Eleazarem kapłanem, i przed wszystkiem zgromadzeniem.
23 I włożywszy nań ręce swe, dał mu naukę, jako mówił Pan przez Mojżesza.
28,1 I rzekł Pan do Mojżesza mówiąc:
2 Rozkaż synom Izraelskim, a powiedz im: Ofiary mojej chleba mego, w ofiarach moich ognistych, na wdzięczność wonności mojej, przestrzegać będziecie, abyście mi je ofiarowali czasu swego.
3 I rzeczesz do nich: Tać jest ofiara ognista, którą ofiarować będziecie Panu: Baranki roczne zupełne dwa na każdy dzień, na całopalenie ustawiczne;
4 Baranka jednego ofiarować będziesz poranku, a baranka drugiego ofiarować będziesz między dwoma wieczorami.
5 Do tego dziesiątą część efy mąki pszennej na ofiarę śniedną, nagniatanej z oliwą czystą z czwartą częścią hynu.
6 Toć jest całopalenie ustawiczne, jakie było sprawowane na górze Synaj na wdzięczną wonność; ognista to ofiara Panu.
7 A ofiara jej mokra będzie czwarta część hynu do każdego baranka; w świątnicy sprawować będziesz ofiarę mokrą z mocnego napoju Panu.
8 A drugiego baranka ofiarować będziesz między dwoma wieczorami; jako ofiarę śniedną poranną, i jako ofiarę mokrą jej ofiarować będziesz na ofiarę ognistą ku wdzięcznej wonności Panu.
9 Ale w dzień sabatu ofiarować będziesz dwa baranki roczne zupełne, i dwie dziesiąte części efy mąki pszennej z oliwą nagniecionej na ofiarę śniedną i z mokrą jej ofiarą.
10 Toć jest całopalenie sobotnie w każdy sabat, oprócz całopalenia ustawicznego i mokrej ofiary jego.
11 A na nowiu miesiąców waszych ofiarować będziecie całopalenie Panu, cielców młodych dwa, i barana jednego, baranków rocznych zupełnych siedem;
12 I trzy dziesiąte efy mąki pszennej nagniecionej z oliwą na ofiarę śniedną do każdego cielca, i dwie dziesiąte części pszennej mąki zagniecionej z oliwą na ofiarę śniedną do każdego barana;
13 A jedną dziesiątą część mąki pszennej zagniecionej z oliwą na ofiarę śniedną do każdego baranka, na całopalenie ku wdzięczności wonności na ofiarę ognistą Panu.
14 Także mokre ich ofiary z wina pół hynu będzie dla każdego cielca, a trzecia część hynu do barana, czwarta zaś część hynu do każdego baranka; toć jest całopalenie na nowiu miesiąca, każdego miesiąca przez rok.
15 Kozła też jednego z stada za grzech ofiarować będziecie Panu oprócz ustawicznego całopalenia, i mokrej ofiary jego.
16 Ale miesiąca pierwszego w dzień czternasty tegoż miesiąca, święto przejścia będzie Panu.
17 A w piętnasty dzień tegoż miesiąca uroczyste święto będzie; przez siedem dni chleby przaśne jeść będziecie.
18 Pierwszego dnia zgromadzenie święte; żadnej roboty służebniczej nie będziecie czynić weń.
19 Ale ofiarować będziecie ofiarę ognistą na całopalenie Panu: dwóch cielców młodych, i barana jednego, i siedem baranków rocznych; zupełni niech wam będą.
20 A na ofiarę ich śniedną pszennej mąki nagniecionej z oliwą trzy dziesiąte części efy do każdego cielca, a dwie dziesiąte części do każdego barana ofiarować będziecie.
21 Jedną dziesiątą część ofiarować będziesz przy każdym baranku z onych siedmiu baranków;
22 Kozła też jednego na ofiarę za grzech ku oczyszczeniu was.
23 Nad całopalenie poranne, które ma być całopalenie ustawiczne, ofiarować to będziecie,
24 Tak ofiarować będziecie każdego dnia przez onych siedem dni pokarm ofiary ognistej na wdzięczną wonność Panu, oprócz całopalenia ustawicznego, i mokrej ofiary jego.
25 A dnia siódmego święte zgromadzenie mieć będziecie; żadnej roboty służebniczej nie będziecie czynić.
26 W dzień zaś pierwocin; gdy będziecie ofiarowali nową śniedną ofiarę Panu, gdy się wypełnią tygodnie wasze, zgromadzenie święte mieć będziecie; żadnej roboty służebniczej czynić nie będziecie.
27 I ofiarować będziecie całopalenie ku wdzięczności wonności Panu: dwóch cielców młodych, barana jednego, siedem baranków rocznych.
28 A na ofiarę śniedną ich mąki pszennej nagniecionej z oliwą trzy dziesiąte części efy do każdego cielca, dwie dziesiąte części do każdego barana.
29 Jedną dziesiątą część do każdego baranka z onych siedmiu baranków.
30 Kozła jednego z kóz na oczyszczenie was.
31 Oprócz całopalenia ustawicznego i ofiary śniednej jego ofiarować to będziecie; te rzeczy zupełne niech wam będą, i z mokremi ofiarami ich.
29,1 Miesiąca zaś siódmego w pierwszy dzień jego, zgromadzenie święte mieć będziecie; żadnej roboty służebniczej nie będziecie czynić; dzień jest wesołego trąbienia waszego.
2 A będziecie ofiarowali całopalenie ku wdzięcznej wonności Panu, cielca młodego jednego, barana jednego, baranków rocznych siedem zupełnych;
3 A na ofiarę śniedną ich z mąki pszennej nagniecionej z oliwą trzy dziesiąte części efy do cielca, a dwie dziesiąte części do barana.
4 A dziesiątę część jednę do każdego baranka z onych siedmiu baranków;
5 Także kozła jednego z kóz ku ofierze za grzech na oczyszczenie was.
6 Oprócz całopalenia nowego miesiąca, i ofiary śniednej jego, i oprócz całopalenia ustawicznego, i ofiary śniednej jego, i ofiar ich mokrych według obrzędów ich ku wdzięcznej wonności; ofiara to ognista Panu.
7 Potem dziesiątego dnia tegoż miesiąca siódmego, zgromadzenie święte mieć będziecie, a będziecie trapić dusze wasze; żadnej roboty nie będziecie robić.
8 A będziecie ofiarowali całopalenie Panu ku wdzięcznej wonności: cielca młodego jednego, barana jednego, baranków rocznych siedem; zupełni niech wam będą;
9 A na ofiarę śniedną ich z pszennej mąki nagniecionej z oliwą: trzy dziesiąte części do każdego cielca, dwie zaś dziesiąte części do każdego barana;
10 A dziesiątą część jednę do każdego baranka z onych siedmiu baranków;
11 Kozła z kóz jednego na ofiarę za grzech, oprócz ofiary za grzech na oczyszczenie, i oprócz całopalenia ustawicznego, i ofiary śniednej jego, i mokrych ofiar ich.
12 W piętnasty zaś dzień tegoż siódmego miesiąca zgromadzenie święte mieć będziecie; żadnej roboty służebniczej nie będziecie czynić weń; ale obchodzić będziecie święto uroczyste Panu przez siedem dni.
13 I ofiarować będziecie całopalenie na ofiarę ognistą ku wdzięcznej wonności Panu, cielców młodych trzynaście, baranów dwa, baranków rocznych czternaście; i zupełni będą.
14 A na ofiarę ich śniedną z pszennej mąki zagniecionej z oliwą trzy dziesiąte części efy do każdego cielca z onych trzynaście cielców, dwie dziesiąte części do każdego barana z onych dwóch baranów;
15 A jedna dziesiąta część do każdego baranka z onych czternaście baranków.
16 Także kozła jednego z kóz na ofiarę za grzech, oprócz całopalenia ustawicznego, ofiary śniednej jego, i ofiary mokrej jego.
17 Wtórego zaś dnia ofiarować będziecie cielców młodych dwanaście, baranów dwa, baranków rocznych czternaście zupełnych;
18 I ofiarę śniedną ich, i ofiary ich mokre do każdego cielca, do każdego barana, i do każdego baranka według liczby ich, i według zwyczaju ich.
19 Nadto kozła jednego z kóz na ofiarę za grzech, oprócz całopalenia ustawicznego, i ofiary śniednej jego, i ofiar ich mokrych.
20 Dnia zaś trzeciego ofiarować będziecie jedenaście cielców, baranów dwa, baranków rocznych czternaście zupełnych.
21 I ofiarę śniedną ich, i ofiary mokre ich do każdego cielca, do każdego barana, i do każdego baranka według liczby ich, i według zwyczaju ich;
22 Do tego, kozła jednego na ofiarę za grzech, okrom całopalenia ustawicznego, i ofiary śniednej jego, i mokrej ofiary jego.
23 A dnia czwartego ofiarować będziecie cielców dziesięć, baranów dwa, baranków rocznych czternaście zupełnych;
24 Ofiarę śniedną ich, i ofiary mokre ich do każdego cielca, do każdego barana, i do każdego baranka według liczby ich, i według zwyczaju ich;
25 Kozła też jednego z kóz na ofiarę za grzech, oprócz całopalenia ustawicznego, ofiary śniednej jego, i mokrej ofiary jego.
26 A dnia piątego ofiarować będziecie cielców dziewięć, baranów dwa, baranków rocznych czternaście zupełnych;
27 I ofiarę śniedną ich, i ofiary mokre ich do każdego cielca, do każdego barana, i do każdego baranka według liczby ich, i według zwyczaju ich;
28 Także kozła jednego na ofiarę za grzech, oprócz całopalenia ustawicznego, i ofiary śniednej jego, i ofiary mokrej jego.
29 A dnia szóstego ofiarować będziecie cielców osiem, baranów dwa, baranków rocznych czternaście zupełnych;
30 I ofiarę śniedną ich, i ofiary mokre ich do każdego cielca, i do każdego barana, i do każdego baranka według liczby ich, według zwyczaju ich.
31 Nadto kozła za ofiarę za grzech jednego, okrom całopalenia ustawicznego, ofiary śniednej jego, i ofiar mokrych jego;
32 Także dnia siódmego ofiarować będziecie cielców siedem, baranów dwa, baranków rocznych czternaście zupełnych.
33 I ofiarę śniedną ich, i ofiary mokre ich do każdego cielca, do każdego barana, do każdego baranka według liczby ich, i według zwyczaju ich;
34 Przytem kozła na ofiarę za grzech jednego, oprócz całopalenia ustawicznego i ofiary śniednej jego, i ofiary mokrej jego.
35 A dnia ósmego zacne święto mieć będziecie; żadnej roboty służebniczej nie będziecie czynić.
36 A ofiarować będziecie całopalenie, i ofiarę ognistą ku wdzięcznej wonności Panu, cielca jednego, barana jednego, baranków rocznych siedem zupełnych;
37 Ofiarę śniedną ich, i ofiary mokre ich do cielca, do barana, do każdego baranka według liczby ich, i według zwyczaju ich.
38 Nadto kozła na ofiarę za grzech jednego, okrom całopalenia ustawicznego, ofiary śniednej jego, i ofiary mokrej jego.
39 To ofiarować będziecie Panu w święta uroczyste wasze, oprócz ślubów waszych i dobrowolnych ofiar waszych w całopaleniach waszych, i w śniednych ofiarach waszych, i w mokrych ofiarach waszych, i w spokojnych ofiarach waszych.
30,1 I powiedział Mojżesz synom Izraelskim to wszystko, co rozkazał Pan Mojżeszowi.