– Historia stracenia Jana Chrzciciela (Mat. 14:1-13) – Pierwsze rozmnożenie chleba (14:14-22) – Chodzenie po wodzie (14:23-33) – Działalność w ziemi Gennezaret (14:34-36) – Spór na temat mycia rąk (15:1-20) – Cud w Fenicji (15:21-28) – Drugie rozmnożenie chleba (15:29-39) – Nieumiejętność rozpoznawania znaków (14:1-4) –

Rozmnożenie chleba

W opisach dwóch rozmnożeń chleba znajduje się wiele szczegółów, które zdają się posiadać znaczenie symboliczne, gdyż inaczej nie byłyby tak precyzyjnie odnotowane. Dowodem symbolicznego znaczenia tego cudu jest osobliwe postępowanie Jezusa, który przed pierwszym rozmnożeniem chleba nakazał usadzić ludzi w szczególny sposób. Marek opisuje to następująco: „I usiedli rząd podle rzędu, tu po stu, tu zaś pięćdziesiąt" (Mar. 6:40). Jaśniej ujmuje to Łukasz: „Albowiem było mężów około pięciu tysięcy. I rzekł do uczniów swoich: rozkażcie im usiąść w każdym rzędzie po pięćdziesiąt" (Łuk. 9:14). Pięć tysięcy ludzi usadzonych w rzędach po pięćdziesiąt osób tworzy sto rzędów, co wyjaśnia określenie Marka: „tu po stu, tu zaś pięćdziesiąt". Pan Jezus nakazał usadzić ludzi w prostokącie, którego wymiary były 100 × 50. Takie postępowanie nie znajduje żadnego innego logicznego wyjaśnienia poza tym, że Jezus chciał wyrazić przez to głębszą naukę symboliczną. Także odnotowanie przez trzech spośród czterech ewangelistów drobnego, zdawałoby się bez znaczenia szczegółu, że ludzie usiedli na zielonej trawie musi wywoływać pytanie, czy aby szczegóły te nie niosą treści symbolicznych. Jeśli tak, to jaką prawdę chciał wyrazić Pan Jezus dwukrotnie dokonując cudu rozmnożenia chleba?

Przy pierwszym rozmnożeniu Pan Jezus użył pięć jęczmiennych chlebów dostarczonych przez „pacholę" (Jan 6:9). Nakarmionych zostało pięć tysięcy ludzi usadzonych na zielonej trawie we wspomniany powyżej sposób. Zebrane „ułomki" chleba napełniły dwanaście koszów. Za drugim razem rozmnożone zostało siedem chlebów dostarczonych przez uczniów. Czterem tysiącom ludzi Pan Jezus kazał usiąść na ziemi (Mat. 15:35; Mar. 8:6). Zebrane ułomki napełniły siedem koszów.

Były dwa rozmnożenia chleba – ofiara Jezusa miała być zastosowana dwukrotnie. Dwukrotnie, dla dwóch różnych grup ludzi miała się ona stać pokarmem zapewniającym zmartwychwstanie i żywot. Naukę tę w oczywisty sposób potwierdza symboliczne wyjaśnienie żydowskiego święta Dnia Oczyszczenia (tzw. Dnia Pojednania, hebr. „Kopherim" – okupy). W obrzędzie tego święta krew zwierząt ofiarnych była wnoszona do miejsca najświętszego, poza zasłonę, dwukrotnie i dopiero drugie pokropienie w połączeniu z wypędzeniem kozła wypuszczalnego zapewniało oczyszczenie całego Izraela od wszystkich nieczystości, występków i grzechów (zob. 3 Mojż. 16:16 i cały rozdział).

Przy pierwszym rozmnożeniu ludzie utworzyli czworobok 100 × 50. Jak łatwo się można przekonać, siedzący człowiek zajmuje powierzchnię około 60 × 60 cm, czyli mniej więcej 1 łokieć x 1 łokieć. Taki czworobok złożony z pięciu tysięcy ludzi miał zatem w przybliżeniu wymiary 100 × 50 łokci. Takie same wymiary miał dziedziniec przybytku zbudowanego przez Mojżesza na puszczy (2 Mojż. 27:9-13). Pan Jezus przez takie usadzenie ludzi pokazał, kto skorzysta z pierwszego rozmnożenia chleba. Nasz Pan jako kapłan według porządku Melchizedekowego ukształtował w ten sposób nowy przybytek, nową świątynię, nowy kościół. Jej wymiary odniósł do Przybytku, który był świątnicą przez czterdzieści lat wędrówki narodu Izraelskiego po puszczy. Przybytek ten wyobraża wszystkich wierzących w trakcie ich ziemskiej „pielgrzymki do ziemi obiecanej".

Ludzie usiedli na zielonej trawie, która w Biblii jest niezmiennym symbolem przemijającego istnienia ludzkiego (Psalm 103:15; Izaj. 40:6; 1 Piotra 1:23-25), którego umieranie może jednak zostać napełnione treścią nowej wartościowej ofiary. Spostrzeżenie to potwierdza wniosek, iż odbiorcami pierwszego rozmnożenie chleba jest wybrana garstka wiernych naśladowców Jezusa, którzy ofiarując samych siebie, decydując się na świadomą śmierć i związaną z nią przemianę do duchowej natury tworzą nową świątynię – Kościół-Ekklesia.

Rozmnożonych zostało pięć chlebów jęczmiennych. Pięć, to liczba, która oznacza Torę (Pięcioksiąg Mojżesza), Prawo przymierza Synaickiego. Na mocy tego właśnie Prawa i wedle symboliki ukazanej w Zakonie (Mat. 5:17) dokonał Jezus dzieła odkupienia rodzaju ludzkiego. Liczba koszów – dwanaście, sugeruje związek z liczbą apostołów wybranych przez Jezusa. Ich nauka stanowi właściwie jedyną informację o życiu i misji Jezusa. Ich Pisma dostarczają pokarmu – przykładu człowieczeństwa Jezusowego, którego ucieleśnienie w życiu apostołów stanowi dodatkowy pokarm dla wiernych naśladowców Jezusa, do których apostoł Paweł mówi: „Bądźcie naśladowcami moimi, jakom i ja Chrystusowy" (1 Kor. 11:1).

Drugie rozmnożenie chleba dostarczyło pokarmu czterem tysiącom ludzi, którzy usiedli na ziemi. Co prawda opisy ewangelistów nie wskazują na to, żeby ludzie i tym razem zostali usadzeni w szczególny sposób opisany przy pierwszym rozmnożeniu chleba. Gdyby tak jednak było, to wtedy prostokąt utworzony przez siedzących ludzi miałby o dwadzieścia pięćdziesięcioosobowych rzędów mniej. Jeżeli ilość rzędów odzwierciedlała długość dziedzińca, to dwadzieścia łokci tej długości zajmowało miejsce święte przybytku, symbolizujące w pełni ofiarowanych świętych, korzystających ze światła złotego świecznika, pokarmu chlebów pokładnych i sposobności modlitwy, która przenika, aż przed tron Boży. Gdy te dwadzieścia rzędów zniknie – stanie się uczestnikami natury duchowej i znajdzie się w stanie nieba – wtedy nastąpi rozmnożenie chleba – udzielenie oczyszczenia wszystkim ludziom. Chleby pochodziły od uczniów. To Kościół wyda specjalny, doskonały – co wyobraża liczba siedmiu chlebów – pokarm, który Jezus użyje, jako przykład człowieczeństwa, którego naśladowanie zagwarantuje uczestnikom drugiego rozmnożenia chleba życie na wieki.

Widocznym objawem pierwszego symbolicznego rozmnożenia chleba było ukazanie się rozdzielonych języków podobnych do ognia nad głowami pierwszych chrześcijan zgromadzonych w Jerozolimie w dzień Pięćdziesiątnicy. Widocznym objawem drugiego rozmnożenia chleba będzie wylanie ducha na wszelkie ciało (Joel 2:28; Izaj. 44:1-5; Zach. 12:10) czyli na nawrócony naród Izraelski, który stanie się reprezentacją całej ludzkości wchodzącej pod pomazanie – korzystającej z rozmnożenia chleba w ciągu wieku Tysiąclecia.