Gambit* królewski

* Gambit – Otwarcie szachowe, w którym gracz poświęca jedną
lub kilka bierek, w zamian za uzyskanie lepszej pozycji.

Kto by chciał zachować duszę swą, straci ją; a kto by stracił duszę swą dla mnie i dla Ewangielii, ten ją zachowa. Mar. 8:35

Hebrajska Biblia, na której zbudował się Jezusowy zbór ewangeliczny emanuje szacunkiem dla życia. Przelewanie krwi czy jej jedzenie jest surowo zakazane, gdyż krew jest symbolem i kwintesencją życia. Większość znanych nam wielkich filozofii i religii wyznaje pierwotne kłamstwo Szatana, że człowiek żyje po śmierci. Dlatego życie na ziemi jest wedle nich przekleństwem i męką, a jedynym jego celem jest uwolnienie się z ciała, by powrócić do pierwotnego stanu niebiańskiej szczęśliwości. W przeciwieństwie do tego Biblia głosi ideologię życia, które jest najwyższą wartością. Oczywiście jeśli jest to życie zgodne z Bożymi zasadami.

W tym kontekście przytoczone powyżej słowa Jezusa wydają się stać w sprzeczności z poszanowaniem życia, głoszonym w hebrajskiej Biblii. Ale jest to sprzeczność jedynie pozorna. W rzeczywistości Jezus ukazuje właściwą drogę pozyskania życia przez oddanie. Człowiek dbający jedynie o doczesność swojego ziemskiego bytowania, po upływie krótkich kilkudziesięciu lat stoi przed Bogiem z pustymi rękoma. Być może zgromadził bogactwa, zbudował wspaniałe imperia, zostawił po sobie pomniki. I one jednak prędko przeminą. Jedynymi wartościami, które zdolne są przetrwać ludzką śmierć, są duchowe osiągnięcia człowieka. To nie musi być koniecznie życie dla Ewangelii. Wśród duchowego dorobku ludzkości mamy wiele wspaniałych dzieł słowa i myśli, które z pewnością przekroczyły granicę śmierci ich autorów, a być może przekroczą również granicę wieków. Jednak i to nie zapewnia wieczności istnienia. Prawdziwe duchowe życie rozpoczyna się wtedy, gdy ciało ziemkiego bytowania staje się narzędziem ewangelicznej pracy i walki na rzecz wiecznej przyszłości.

Wszelkie duchowe wartości budują się w atmosferze ofiary. Ludzie tworzący duchowe wartości muszą być całkowicie oddani swojemu powołaniu. Powołanie ewangeliczne wymaga oddania nieporównywalnego z niczym innym. Wymaga oddania życia. Jednak owo oddanie, jak pokazuje ofiara Jezusa, nie jest bezsensownym umartwianiem samego siebie, ale konstruktywnym przetwarzeniem materialnej struktury w duchowe dobro, przeobrażaniem umierającego ziarna w nową, wspaniałą zieloną roślinę zawierającą wiele ziaren. Oto prawdziwa ideologia życia – Jezus Chrystus, Syn Boga Żywego!

Daniel