Odejdź!

Tedy go poczęli prosić, aby odszedł z granic ich. Mar. 5:17

Oglądałem wczoraj w jakichś wiadomościach materiał na temat spotkania egzorcystów. Może jestem uprzedzony, ale gdy widzę twarze tych ludzi, to zawsze mi się wydaje, że oni sami najbardziej nadają się do leczenia lub do wypędzania demonów. Ale z drugiej strony trudno zaprzeczyć, że Jezus wypędzał...

Spektakularne przesiedlenie legiona demonów w stado świń, wcześniejsza rozmowa z nimi – to wszystko napawa nas zdumieniem, może nawet strachem. Mieszkańcy tamtej krainy, którzy bezpośrednio uczestniczyli w tych zdarzeniach, a nie tylko o nich czytali, zareagowali dosłownie – odejdź!

Cuda są po to, by w nie wierzyć. Nie muszę ich objaśniać, rozumieć. Nie staram się też o ich powtarzanie, bo przecież istotą cudu jest właśnie jego niepowtarzalność. Dlatego bez rozstrzygania, czy to choroba psychiczna czy opętanie – Jezus ma moc, jest Synem Bożym. To co dzisiaj wydaje się nierealne zostanie przez Niego dokonane jednym skinieniem ręki.

Uzdrowiony chciał towarzyszyć Jezusowi, ale Mistrz nie pozwolił. Kazał mu odejść i opowiadać o cudzie, jaki w jego życiu dokonał Pan Bóg (Mar. 5:19). Oto wniosek dla mnie. Nie mogę usiąść w łodzi Jezusa, nie umiem wypędzać demonów, ale mogę opowiadać o cudownym Uzdrowicielu z Galilei, który uwolnił mnie od szaleństwa grzechu po to, bym opowiadał o wielkim miłosierdziu Jego Ojca.

Daniel