Po drugiej stronie cudu

I rozeszła się powieść o nim prędko po wszystkiej krainie, leżącej około Galilei. Mar. 1:28

Jezus stał się popularny po dokonaniu publicznego uzdrowienia opętanego. Sensacja gromadzi tłumy. Dzisiaj przed telewizorami. Kiedyś trzeba było jak najprędzej znaleźć się na miejscu, gdzie mogło znów zdarzyć się coś niezwykłego. Mistrz z Nazaretu wykorzystał ciekawskość człowieka do rozgłoszenia swej misji.

Wśród tych, którzy gromadzili się wokół Cudotwórcy były tysiące żądne sensacji, ale także licznie przybywali chorzy, by doznać uzdrowienia. Jezus nie gniewał się ani na jednych, ani na drugich. Raz tylko gorzko wyznał: "Szukacie Mnie nie dlatego, żeście widzieli znaki, ale dlatego, żeście jedli chleb do sytości" (Jan 6:26).

Jest jeszcze i trzecia grupa. Nie przychodzą, by się najeść i być uzdrowionym. Nie przychodzą, by zobaczyć cud, ale przychodzą z powodu cudu, by przyjąć Tego, który ma moc cuda czynić, jako Mesjasza – Wybawcę i Nauczyciela.

Również i dzisiaj cud wzbudza z jednej strony pragnienie skorzystania z jego zbawiennego działania - uzdrowienia, załatwienia nierozwiązywalnych problemów. Z drugiej strony wokół rzekomych i prawdziwych cudów gromadzą się tłumy gapiów, którzy często udają tylko duchowo ożywionych. Ale są i tacy, którzy stając po drugiej stronie cudu – raz przez Jezusa dokonanego – słuchają Jego nauki, korzystają z Jego odkupienia i mocy powołania. I to oni stają się uczestnikami dzieła Nowego Stworzenia.

Daniel