Dwa dni

...po dwóch dniach będzie wielkanoc Mat. 26:2

Była środa „wielkiego tygodnia”. Jezus zakończył swoją misję Proroka i Nauczyciela. Przychodził czas na rzeczy ważniejsze, najważniejsze. Jako Kapłan miał złożyć ofiarę swojego własnego życia. Nawet On potrzebował w tym świątecznym zgiełku dnia wytchnienia. W czwartek miały już zacząć się przygotowania do wieczerzy. W piątek – prawdziwy Baranek miał być zabity. Zostały Mu dwa dni. Środa dla siebie, czwartek dla najbliższych.

Sam nigdy nie przeżyłem zagrożenia życia. Ale zdarzyło mi się już w życiu obserwować ludzi, którzy żyją naznaczeni piętnem śmierci. Nie umieli może tak wyraźnie określić, kiedy ona nastąpi, ale wiedzieli, że ich ziemskie dni dobiegają kresu. Ludzie ci dużo czasu poświęcali sobie. Czasami znaleźli chwilę dla innych.

Trudno jest podzielić się ostatnią kromką chleba, jedyną szatą. Nie znam tego uczucia. Jezus podzielił się ze mną swoimi dwoma ostatnimi dniami. Jeden tylko zabrał dla siebie, w drugim zasiadł ze mną do paschalnej wieczerzy, by powiedzieć: Danielu – to jest moje ciało, złamałem je za ciebie; w tym kielichu jest moja krew za ciebie przelana; jedz, pij!

Trudno jest dzielić się ostatnią kromką chleba. Jezus przełamał chleb swojego Ciała i w całości ofiarował go przyjaciołom. Dzięki Ci Jezu!

Daniel