Siedem przypowieści

...nauczcie się tego podobieństwa... Mat 24:32

Po wielkim kazaniu o czasach ostatecznych ewangelista Mateusz umieszcza zbiór siedmiu przypowieści o powrocie Jezusa. Czy sam Mistrz wypowiedział je w takim układzie i w tym czasie, czy też tak i tutaj ułożył je Apostoł, jest rzeczą drugorzędną. Wszak i jeden, i drugi działali mocą tego samego ducha. A Mateusz miał skłonność do tematycznego gromadzenia nauczania Jezusa. Tak zrobił choćby z „kazaniem na górze”, czy też z siedmioma przypowieściami na temat Królestwa.

Owe siedem przypowieści to układające się w logiczną sekwencję, to
(1) porównanie znaków powrotu Jezusa do biologicznych zmian odradzającego się na wiosnę drzewa figowego,
(2) wskazanie na równoległość czasów (dni) Noego oraz czasu parousii (obecności, dni) Syna Człowieczego,
(3) porównanie zaskoczenia świata przyjściem Jezusa do zaskoczenia gospodarza podkopaniem jego domu przez złodzieja,
(4) porównanie rozliczenia Jezusa z sługami przy Jego powrocie do rozliczenia pana, który jednemu z nich powierzył klucze do spiżarni,
(5) przyrównanie sytuacji powrotu Jezusa do oczekiwania dziewcząt na oblubieńca przybywającego po narzeczoną,
(6) porównanie do rozliczenia sług Jezusa przy Jego powrocie do rozliczenia pana z sługami, którym powierzył różne kwoty pieniędzy, by nimi zarabiali podczas jego nieobecności,
(7) porównanie sądzenia przez Jezusa całego świata do działania pasterza oddzielającego owce od kóz.

Pierwsze z owych podobieństw opisuje czas bezpośrednio poprzedzający powrót Jezusa i może odnosić się do odrodzenia Izraela. Drugie mówi o tym, że tak jak potop zaskoczył mieszkańców ziemi za czasów Noego, tak zniszczenie ogniem zaskoczy naszą cywilizację w obecnych dniach parousii Jezusa. Porównanie do złodzieja zawiera ważną informację, że Jezus przychodzi, by pokonać władcę obecnego świata i dlatego Jego przyjście musi być na początku potajemne, a w związku z tym czuwać muszą także ci, którzy na Niego czekają. Czwarte podobieństwo opowiada o rozliczeniu sług, którzy albo wzajemnie się posilali, albo przeszkadzali sobie w służbie Bożej. Piąta rozbudowana opowieść o dziesięciu dziewczynach zasypiających w oczekiwaniu na opóźnionego pana młodego zwraca uwagę na okoliczności powrotu mającego miejsce w nocy, gdy nieliczni już tylko na niego oczekują, a jedynie ci, których lampy (Słowo Boże) płoną mocą ducha (oleju) będą zdolni do tego, by dołączyć do uroczystego orszaku weselnego i wejść na ucztę. Szóste podobieństwo opowiada o wynagrodzeniu sług, z których tylko niektórzy otrzymają zasłużoną pochwałę Pana. I ostatnie podobieństwo szeroko opowiada o tysiącletnim sądzie, który odbędzie się już po ustanowieniu na ziemi pełni Królestwa Chrystusa wraz z Jego Kościołem.

Wspaniały wykład Jezusa, przekazany przez Jego ucznia, zawiera w zasadzie wszystkie elementy konieczne do zrozumienia jak złożone i rozbudowane jest zagadnienie powrotu Jezusa i ustanowienia na ziemi Jego Królestwa. Jakże błogosławione są nasze oczy, że mogą widzieć i rozumieć to, na co czekały liczne pokolenia wiernych naśladowców Jezusa.

Daniel