Głucha żmija

Węże, plemię żmijowe! Jakże ujdziecie sądu gehenny? Mat. 23:33

Obraźliwie brzmią słowa Jezusa pod adresem ówczesnych nauczycieli Izraela. Ale to i tak łagodny język w porównaniu z niektórymi wyrażeniami Ezechiela czy Jeremiasza. Zresztą słowa o wężach i żmijach są chyba wzorowane na miktamie Dawida (Psalm 58), skierowanym przeciwko niesprawiedliwym ludzkim sądom.

Trucizna ich podobna jest do jadu węża,
do jadu głuchej żmii, co zatyka uszy,
aby nie słyszeć głosu zaklinaczy (Psalm 58:5-6)

Głuchy sąd jest jedną z najbardziej bolesnych plag ludzkości. Kąsa i nie daje się przebłagać, nawet najrozsądniejszym argumentom. Z zespołem "głuchej żmiji" spotykamy się w urzędzie – "takie mam przepisy", w instytucji – "realizuję tylko założenia dyrekcji", w sklepie – "to nie ja ustalam ceny". Biada jednak, gdy głucha żmija pojawi się w zgromadzeniu wierzących w Jezusa. "Bracia mówią", "słyszy się", "są głosy" – to najczęstsze inwokacje do wystąpień "głuchych żmij".

Umiejętność słuchania ze zrozumieniem powinniśmy opanować w szkole podstawowej. Udaje się to czasami na tekstach literackich. W życiu bywa gorzej. Słyszymy najczęściej to, co chcemy usłyszeć, co pozwalają nam usłyszeć nasze uprzedzenia, rozchwiane emocje. Jeśli w takim stanie wydajemy sąd, stajemy się "głuchą żmiją". Tylko kontrolowany sercem słuch umie usłyszeć to, co mówi drugi człowiek. Tylko rozum, który słyszy i rozumie bliźniego, jest w stanie zrozumieć Boży sąd.

To bardzo ogólne stwierdzenia, a nie czas tu i miejsce na ich rozwijanie. Przyczyną jadowitości nauczycieli Izraela była duchowa głuchota. Łatwo wskazać ich winę. Problem z tym, że większość z nas potrzebowałaby aparatów słuchowych.

Daniel