Spotkania Prorockie 1991/2

Wylanie Ducha

Fragment Księgi Joela mówiący o wylaniu Ducha na wszelkie ciało jest właściwie jedynym miejscem tego proroctwa cytowanym i tłumaczonym w Nowym Testamencie. Podobnie jednak jak i w innych tego typu przypadkach tłumaczenie Nowego Testamentu zdaje się na pozór utrudniać, a nie ułatwiać zrozumienie tych wersetów. Najbardziej zastanawiające jest wykorzystanie tego fragmentu przez Apostoła Piotra w Dniu Pięćdziesiątnicy (Dz.Ap 2:16-21). Szukając proroczego uzasadnienia dla tego, co wydarzyło się w Jerozolimie w pięćdziesiąt dni po zmartwychwstaniu Jezusa, Piotr sięga do Proroctwa Joela i cytuje z drugiego rozdziału wersety 28-32. Po pierwszym, pobieżnym czytaniu obu tych miejsc wydaje się, jakoby Apostoł popełnił egzegetyczną omyłkę, nazbyt dowolnie stosując w swym kazaniu cytaty z natchnionego Proroctwa. Joel mówi przecież wyraźnie o wylaniu Ducha na wszelkie ciało, tymczasem w Dniu Pięćdziesiątnicy Duch święty stał się udziałem co najwyżej stu dwudziestu osób. Prorok Joel mówi o tym wydarzeniu w wyraźnym kontekście Dnia Pańskiego – dnia ostatecznego zniszczenia zła i ustanowienia nieprzemijającego Królestwa Bożego, tymczasem od Piotrowego kazania minęło już blisko dwa tysiące lat, a wierny lud Boży ciągle jeszcze oczekuje na nadejście Dnia, "w którym niebiosa gorejące rozpuszczą się”. Czyżby zatem Piotr przestąpił swe własne przykazanie głoszące, że "żadne proroctwo nie jest własnego wykładu” (2 Piotr 1:20)?

Omawiany fragment Księgi Joela należy zapewne do grupy proroctw, które wypełniają się zgodnie z zasadą: "Razci rzekł Bóg, dwakrociem to słyszał” (Ps 62:12). Wypełnienie wspomniane przez Piotra (Dz.Ap 2:16) jest wypełnieniem bliższym, które nie stanowi zupełnego zamknięcia wizji, lecz tylko jego częściowe wypełnienie i dalsze objawienie dodatkowych zarysów ukrytych w Starym Testamencie. Jeżeli zatem Pięćdziesiątnica była pierwowzorem wylania Ducha na wszelkie ciało, o którym prorokował Joel, to w sposób naturalny nasuwają się dwa pytania: na kogo i kiedy zostanie wylany Duch?

Obraz wylania Ducha w Proroctwie Joela został umieszczony pomiędzy opisem gromadzenia nieprzyjacielskich wojsk z jednej strony, a opisem próby ich napaści na Izrael z drugiej. O podobnej sytuacji prorokuje także Zachariasz. W wersecie 12:9 pisze o zgromadzeniu wojsk, a w 14:1-3 o walce, którą stoczą, nie tyle z Izraelem, co z samym Panem Bogiem – obrońcą Izraela. W kontekście tych wydarzeń umieszczony jest słynny werset: "I wyleję na dom Dawidowy i na obywateli Jeruzalemskich Ducha łaski i modlitw i będą patrzeć na tego, którego przebodli” (Zach 12:10). Nie ulega wątpliwości, że tymi, którzy przebodli Mesjasza, są Żydzi i tylko o nich jest mowa w tym miejscu. Być może przez analogię należy podobnie rozumieć proroctwo o wylaniu Ducha na wszelkie ciało. Izrael stanie się przed Dniem Pańskim reprezentacją całej ludzkości, podobnie jak owych stu dwudziestu uczniów, zgromadzonych w górnym pokoju, reprezentowało cały Kościół Wieku Ewangelii. Duch wylany na zaczątek ziemskiego Królestwa będzie stopniowo spływał na wszystkich, którzy znajdą się w zasięgu działania Nowego Przymierza, zawartego jednak w początkowej fazie wyłącznie z narodem izraelskim (Jer 31:31). Podobnie pisze o tym prorok Izajasz: "A teraz słuchaj Jakubie, sługo mój! i ty, Izraelu! któregom wybrał. Bo wyleję wody na pragnącego, a potoki na suchą ziemię; wyleję Ducha mego na nasienie twoje ... Ten rzecze: Jam jest Pański, a ów się ozwie od imienia Jakubowego, a inny się zapisze ręką swą Panu i imieniem Izraelskim będzie się nazywał” (Iz 44:1,3,5). "Jam Pański” powiedzą prorocy, uczestnicy "lepszego zmartwychwstania” (Żyd 11:35) "Od imienia Jakubowego” będą się nazywali literalni synowie Izraela. Ci, którzy "zapiszą się ręką swą Panu” – pozostali ludzie wchodzący pod Nowe Przymierze – także będą mieli prawo do używania imienia izraelskiego. I tak do końca tysiącletniego panowania Mesjasza Duch będzie wylany na wszelkie ciało, a raczej należałoby powiedzieć: wszelkie ciało stanie się uczestnikiem pomazania Izraela, które będzie dokonane w czasach ostatecznych jeszcze przed nastaniem Dnia Pańskiego. Wtedy to też, podobnie jak w dniu Pięćdziesiątnicy, zostanie odwrócone przekleństwo wieży Babel. Izrael będzie prorokował, a wszyscy pozostali go usłyszą i zrozumieją w swoim własnym języku. I tak rozpocznie się na nowo napełnianie ziemi i czynienie jej sobie poddaną.

(Daniel Kaleta)