Spotkania Prorockie 1991/1
Kolejni władcy Babilonu
Założycielem miasta Babilon i pierwszym władcą tego regionu był wspominany przez Biblię Nemrod (1 Moj 10:8-10), wnuk Chama, syn Chusa (Kusza). W historii powszechnej plemię Kuszytów – potomków Nemroda – identyfikowane jest z Sumerami. Sumerowie panowali nad Babilonią aż do końca trzeciego tysiąclecia p.n.e. W tym czasie na terenie Mezopotamii stopniowo wzrastają wpływy plemion semickich. Około roku 2360 p.n.e. panowanie nad Babilonią przejmują Akkadyjczycy, a ich król Sargon zakłada pierwsze znane w historii imperium światowe, obejmujące swymi wpływami tereny od centralnej Persji aż do Morza Śródziemnego. Imperium to przetrwało do początków drugiego tysiąclecia p.n.e., kiedy to Babilonia dostaje się pod panowanie królestwa neosumeryjskiego ze stolicą w Lagasz. Po upadku Gudei, króla Lagasz władzę na tym terenie przejmuje III dynastia z Ur. Prawdopodobnie w tym okresie Tare wraz ze swym synem Abrahamem opuszcza miasto Ur. Lata 1960 – 1830 p.n.e to okres najazdów Elamitów i Amorytów z państwa Mari. Aż do tego czasu Babilon był jednym z wielu miast tamtego regionu i nie odgrywał znaczniejszej roli politycznej. Dopiero kolejny okres przynosi wielki wzrost znaczenia Babilonu. Przyczynia się do tego szczególnie wielki władca pochodzący z tego miasta, Hammurabi. Za jego czasów Babilon staje się po raz pierwszy stołecznym miastem regionu. Inwazja Kassytów, ludu pochodzącego z terenów położonych na wschód i północny wschód od Babilonii, około połowy drugiego tysiąclecia, odsuwa na pewien czas od panowania rdzennych mieszkańców Babilonu. Dopiero pokonanie Kassytów przez Tukul-Ninurtę, króla assyryjskiego, otwiera drogę do panowania II dynastii z Isin, której najznaczniejszym władcą był Nabukednassar I (1146-1128). Dynastia ta zostaje jednak ostatecznie pokonana przez potęgę Assyri, a miasto Babilon znów traci swe znaczenie polityczne. Assyryjczycy sprawują kontrolę nad terenem Babilonii aż do czasów Imperium Nowobabilońskiego (605-538 r.p.n.e.) Twórcami odnowionej potęgi Babilonu są kolejni najeźdźcy, pochodzący z gór Kurdystanu, Chaldejczycy. Chaldejczycy, jak wiele innych prymitywnych ludów najeżdżających na cywilizowane tereny Babilonii, przyjmują kulturę tego regionu i po krótkim czasie identyfikują się z tradycjami Babilonu. Ich wielki król Nabukednassar II (swym imieniem nawiązujący do rdzennie babilońskiej II dynastii z Isin), syn Nabopolasara – pogromcy Niniwy, w bitwie pod Karchemisz pokonuje egipskiego króla Necho sprzymierzonego z pozostałymi po upadku Niniwy resztkami sił assyryjskich. W rezultacie tego zwycięstwa Chaldejczycy stają się władcami nie tylko Babilonii, ale i całego ówczesnego świata od Egiptu po Persję.
Rekonstrukcja Zikkuratu Babilońskiego – przypuszczalnej wieży Babel